Księga Henocha
1.2 Henoch, człowiek błogosławiony i sprawiedliwy, któremu Pan otworzył oczy
i obdarzył świętym widzeniem w niebiosach, zabrał głos i powiedział:
[To, co] pokazali mi aniołowie! Usłyszałem od nich wszystko i zrozumiałem to,
co zobaczyłem, choć przeznaczone to jest nie temu pokoleniu, lecz pokoleniom dalekim,
które dopiero nadejdą.

Henoch lub Enoch -  postać biblijna, syn Jereda, potomek Seta. Miał wiele synów i córek, wśród nich Metuszelacha.
Pismo Święte wspomina, że Henoch żył w tak wielkiej przyjaźni z Bogiem, że nigdy nie umarł, ale został wzięty cieleśnie
do Nieba (Rdz 5, 22 i Hbr 11,5)  w wieku 365 lat. O Henochu wspomina też Księga Syracha, ukazując go jako jedną z pozytywnych
postaci w historii ludzkości. Postać Henocha fascynowała Żydów i chrześcijan ze względu na swoją tajemniczość.
Z jednej strony jako jedyny obok proroka Eliasza doświadczył zaszczytu wniebowzięcia, z drugiej  Biblia przekazuje o nim zadziwiająco
niewiele informacji. /źrodło:. Wikipedia/

INFORMACJA
Księga Henocha zachowała się w całości jedynie w języku etiopskim, którego tekst poświadczony jest
przez przeszło 40 rękopisów. Obok tekstu etiopskiego mamy fragmenty przekładu greckiego oraz
niedawno odkryte w Qumran fragmenty aramejskie.