"Człowiek, który jeszcze podczas podróży papieża do Wielkiej Brytanii w maju i czerwcu
1982 r. nie odstępował na krok Pontifexa, we wrześniu tego samego roku stał się
praktycznie więźniem Watykanu. Rolę organizatora i osoby odpowiedzialnej za kwatery
papieża podczas jego podróży zagranicznych przejął z konieczności ktoś inny, ponieważ
opuszczenie państwa watykańskiego oznaczałoby dla Marcinkusa bezpośrednie
niebezpieczeństwo aresztowania przez włoską policję.
Marcinkus pozostał na stanowisku szefa Banku Watykańskiego i ogłosił, że Watykan nie
ponosi żadnej odpowiedzialności za straty w wysokości 1,3 mld dolarów.
Z właściwą sobie bezczelną arogancją Kuria Rzymska odmówiła uznania jakichkolwiek
dyspozycji wydanych przez sądy włoskie przeciw Marcinkusowi i innym
współpracownikom Banku Watykańskiego. Kuria oświadczała uporczywie, że zawsze
należy zachowywać protokół obowiązujący w stosunkach międzypaństwowych, nawet jeśli
chodzi o wyjaśnienie kradzieży sumy przekraczającej miliard dolarów".

Paul Marcinkus - biskup, jeden z najbardziej zaufanych Karola Wojtyły za czasów jego
pontyfikatu.

"Po wyborze Lucianiego, jak już napisano, biskup Paul Marcinkus przedstawił swoim
współpracownikom w Banku Watykańskim ponurą prognozę: Nastawcie się na to, że ten
papież ma inne poglądy niż poprzedni. Dojdzie tu do zmian. Wielkich zmian.
Wybór Wojtyły nastawił zwrotnice na bezpośredni powrót do poglądów Pawła VI.
Weźmy na przykład przeniknięcie wolnomularstwa do Watykanu. Obecny papież (Jan
Paweł II, przyp. SN) nie tylko dopuścił do tego, że Watykan oficjalnie toleruje w swoich
murach wielu masonów z różnych lóż, lecz udzielił także swego błogosławieństwa dla
własnej i specyficznej loży Kościoła. Jej nazwa brzmi: Opus Dei (Dzieło Boga)".